Turska Zajednica

Na Kosovu postoji značajna turska zajednica još od uspostavljanja otomanske vlasti na Kosovu u četrnaestom veku. Generalno, kao i albanska zajednica, oni praktikuju sunitski islam, najveću granu islama. Takozvani tarikati, sufijska bratstva – verska grana koja potiče iz sunitskog islama – takođe su aktivna na Kosovu i neguju jake odnose sa svojim kolegama u Turskoj. Uglavnom, ova zajednica je bila stabilna, integrisana u kosovsko društvo i aktivna u svim aspektima kulturnog, društvenog i političkog života. Osmanski doprinosi kulturnoj i verskoj raznolikosti na Kosovu su značajni i prihvataju ih i turske i druge zajednice na Kosovu. Na Kosovu ostaje značajan broj objekata otomanskog nasleđa, posebno džamija i hamama.

Postoji jedna opština, Mamuša, u kojoj je turska zajednica brojčana većina. Međutim, najveći broj Turaka živi u opštini Prizren. Opština Priština takođe ima značajan broj turskih stanovnika. Manje turske zajednice mogu se naći širom ostatka Kosova.

Dan državnog suvereniteta Turske, 23. april, priznat je na Kosovu kao Dan Turaka i kao zvanični Dan sećanja.

Turci na Kosovu govore lokalni dijalekt turskog jezika i koriste standardni turski za formalnu komunikaciju. U jugoslovenskom ustavu iz 1974. turski je proglašen za jedan od službenih jezika na Kosovu. Međutim, u prvoj godini administracije UNMIK-a ovaj zvanični status nije priznat . Danas je turski jezik priznat kao službeni jezik u opštinama Prizren i Mamuša i ima status jezika u službenoj upotrebi u opštinama Gnjilane, Priština, Vučitrn i Mitrovica.

Turska zajednica ima zagarantovana dva (2) mesta u Skupštini Kosova i predlaže tri (3) člana SVZ.